I Encontro camerístico da BSG

O I Encontro camerístico da Banda Sinfónica Galega marca un hito na nosa historia musical. A agrupación de cámara, formada por destacados músicos da banda, presentará un repertorio diversificado e envolvente.

Data do encontro: 26 a 28 de decembro de 2023

Lugar: Lalín

Dirixe: David Fiuza

Concerto: 28 de decembro de 2023 ás 20:30 no Auditorio Municipal de Lalín

Cadro de instrumentistas:

• 1 frautín
• 2 frauta
• 1 óboe
• 1 fagot
• 1 requinto
• 3 clarinete
• 1 clarinete baixo
• 2 saxofón alto
• 1 saxofón tenor
• 1 saxofón barítono
• 4 trompa
• 5 trompeta
• 3 trombón
• 1 bombardino
• 1 tuba
• 1 contrabaixo
• 1 piano
• 6 percusión

Este encontro histórico ofrece unha oportunidade para apreciar a destreza e a interpretación artística da agrupación de cámara da Banda Sinfónica Galega. Agardamos que esta iniciativa deixe unha pegada duradeira na nosa rica tradición musical.

I- Anxious
A Sinfonía estrutúrase en catro movementos. Desviándose do enfoque convencional de comezar con toques sonoros de metais potentes, o compositor optou por un inicio irónico: unha única nota de triángulo seguida dun rasgueo de guitarra. Esta elección destaca o instrumento solista dispoñible en todas as bandas de música. O movemento inicial procura iniciar a acción, pero é consistentemente reprimido pola nota única de triángulo que se repite. Finalmente, inspirado pola guitarra, o tema principal emerxe, revelando un ambiente case español ou do leste europeo. As ideas e os temas son intrincadamente reelaborados, desenvolvidos, repetidos e aumentados ao longo do movemento, concluíndo dunha maneira inversa, coa guitarra precedendo ao triángulo.

II- Adagio - reverent
O segundo movemento toma prestado un motivo angular e estridente do primeiro, pero preséntase dunha maneira contrastante, con unha mestura cálida de metais graves. Intercalados neste movemento hai sutís homenaxes ao simbolismo militar icónico como tributo á agrupación comitente. O tema principal inverteuse e asígnase a un trompete solista a metade do camiño, cedendo a unha fanfarria de metais, amortecida e distante. Os metais graves fan unha última volta, desvaneceándose ata o nada mentres o badalo soa.

III- Interlude
O terceiro movemento serve como un breve interludio, unha pausa, de maneira case ao estilo de Gershwin, da seriedade dos movementos que o preceden e que o seguen.

IV- Tempo vivo
Finalmente, o cuarto movemento é dinámico, con compases mixtos e abundante percusión para propulsar a composición. Volven revisitar e reelaborar temas de movementos anteriores. Só despois de varios minutos o carácter cambia, permitindo o retorno da guitarra. Nesta sección, a frauta (acompañada pola guitarra) recorda o tema do interludio (terceiro movemento), presentado coa mesma mestura e nuanza que no primeiro movemento. A coda segue, acelerando cara á emocionante conclusión: o retorno triunfante do triángulo, agora acompañado por toques potentes de metais.

Leonard Bernstein denominouna como «a peza musical máis importante do século XX». Esta afirmación dificilmente é controversa: hai poucas obras deste período artístico tan fértil que tiveron o impacto na música que seguiu, como tivo a Consagración da Primavera.

Como xoven compositor, Stravinsky impresionou tanto ao empresario Serge Diaghilev que este o comisionou para compor tres ballets para os Ballets Russes de Diaghilev. O primeiro foi a magnífica obra The Firebird, que estreou en 1910. O segundo foi Petrushka, en 1911, que tiña como estrela a Vaslav Nijinsky a bailar como a marioneta que dá nome á obra. Antes de componer Petrushka, Stravinsky tivo unha visión fugaz: «vin na imaxinación un ritual pagán solemne: sabios anciáns, sentados nun círculo, observaban a unha moza bailar ata a súa morte. Estaban sacrificándoa para propiciar ao deus da primavera». Usou isto como base para a súa terceira comisión: Le Sacre du Printemps.

A estrea tivo lugar o 29 de maio de 1913, no recén-inaugurado Théâtre des Champs-Élysées de París, dirixido por Pierre Monteux. A coreografía foi realizada por Vaslav Nijinsky. A reacción da audiencia converteuse en lenda, con abucheos e pelexas na sala entre tradicionalistas partidarios do ballet clásico e bohemios cansos das convencións do ballet clásico, desexando en cambio algo máis vangardista. O xornalista e fotógrafo Carl Van Vechten rexistrou que a persoa detrás del se deixou levar polo entusiasmo ata o punto de «comezar a golpear rítmicamente na parte superior da miña cabeza», aínda que Van Vechten non se decatou disto ao principio debido á súa propia emoción tan intensa.

Os musicólogos tenden a crer que foi a coreografía a causante da axitación na súa estrea. O musicólogo Richard Taruskin afirma: «non foi a música de Stravinsky o que resultou chocante. Foron os feos e pesados movementos ideados por Vaslav Nijinsky».

A obra foi popular desde a súa primeira interpretación en concerto o 18 de febreiro de 1914 en San Petersburgo, dirixido por Serge Koussevitzky. O 5 de abril dese ano, Stravinsky experimentou por si mesmo o éxito popular da súa composición como obra de concerto no Casino de París.

A composición estrutúrase en dúas partes amplas, Adoración da Terra e O Sacrificio, con episodios dentro de cada parte, sen pausas entre eles.

PARTE I: L’adoration de la Terre
1. Introduction
2. Les Augures printaniers
3. Jeu du rapt
4. Rondes printanières
5. Jeux des cités rivales
6. Cortège du sage
7. Embrasse de la Terre
8. Danse de la Terre

PARTE II: Le sacrifice
9. Introduction
10. Cercles mystérieux des adolescentes
11. Glorification de l’élue
12. Évocation des ancêtres
13. Action rituelle des ancêtres
14. Danse sacrale (L’élue)