Dende as montañas de Galicia – Colaboración coa BMSC

Neste concerto penetrarémonos nun bulebule musical onde as notas de Shostakovich dan paso á enerxía vibrante de Gaos.

A Novena Sinfonía de Shostakovich, unha obra desafiante e chea de humor, convídanos a reflexionar sobre a vitoria e a censura. A súa sátira velada cara ao réxime soviético mergúllanos nun xogo de luces e sombras, onde a ironía escóndese entre as melodías.

Na segunda parte do concerto, a Sinfonía N.º 2 de Andrés Gaos transpórtanos a un universo sonoro cheo de contrastes. A enerxía e a vitalidade desta peza contemporánea envólvennos nun bulebule de emocións, onde a tradición española fusiónase coas técnicas de vangarda.

Dirixe: David Fiuza

A entrada é de balde ata completar aforo. Podes recoller a túa aquí:

A diferenza dos seus compatriotas Prokofiev e Stravinsky, educados na Rusia zarista, Shostakovich desenvolveu a súa carreira musical baixo a influencia do goberno comunista. A súa obra temperá non foi do gusto de Stalin, quen o criticou polo seu "sensacionalismo pequenoburgués".

A guerra cambiouno todo. Shostakovich, vivindo as privacións en Leningrado, compuxo tres sinfonías inspiradas no conflito, incluíndo a famosa "Leningrado", que o catapultou á fama internacional. Con todo, a súa seguinte obra, a Sinfonía N.º 8 "Stalingrado", foi vista como inapropiadamente pesimista polo goberno, que xa celebraba a vitoria.

En 1945, esperábase que Shostakovich compuxese unha Novena Sinfonía grandiosa ao estilo de Beethoven para celebrar a vitoria. Con todo, o que o público escoitou foi unha obra completamente diferente: curta, humorística e máis parecida a Haydn que a Beethoven. Algúns críticos interpretárona como unha sátira cara a Stalin e o réxime soviético, con referencias á pomposidad do líder e a censura artística.

A sinfonía divídese en cinco movementos:

• Primeiro movemento (Allegro): Lixeiro e humorístico, con posible burla cara a Stalin.
• Segundo movemento (Moderato): Melancólico e reflexivo, con dúbidas e vacilaciones.
• Terceiro movemento (Presto): Axitado e caótico, seguido dun solo introspectivo de fagot.
• Cuarto e quinto movementos (Longo e Allegretto): Continúan sen pausa. O Longo presenta unha fanfarria inicial que non leva a nada, e o Allegretto combina lixeireza con toques ominosos. Termina cunha celebración frenética e burlona.

A Novena Sinfonía de Shostakovich desafiou as expectativas do público e do goberno. O seu humor irreverente e a súa sátira velada convértena nunha obra única e controvertida na historia da música.

Nas montañas de Galicia foi composta en Buenos Aires entre 1917 e 1919 e, aínda que premiada en concursos auspiciados pola Institución Mitre en 1923 e polo Centro Galego de Buenos Aires trinta anos máis tarde, o autor non podería ver estreada a súa obra (só o seu último tempo, Danza campestre), pois a sinfonía completa estrearíase, en conmemoración do centenario do seu nacemento, quince anos despois da súa morte, durante as xornadas galegas organizadas polo Centro Galego de Buenos Aires o 28 de xullo de 1974.

A estrea europea tería lugar ao ano seguinte na Coruña, no Teatro Colón. En palabras de Joam Trillo, estamos ante unha sinfonía cos seus movementos convencionais -mutatis mutandis- estruturados como os dunha sinfonía clásico-romántica pero con elementos cíclicos e cunha temática totalmente galega, aínda que non comporte necesariamente que o tema en cuestión sexa reconocible na tradición ou nos cancioneros, dado que algúns son do propio autor e outros sofren transformacións até facelos irrecoñecibles.